Φρανσουάζ Σαγκάν: Σ' ένα μήνα, σ' ένα χρόνο
Françoise Sagan: Dans un mois, dans un an (1957)
- Θα μου γράφεις; ρώτησε η Νικόλ.
- Ναι. Κάθε μέρα.
Ήξερε ότι θα της έγραφε κάθε μέρα το ίδιο γράμμα: «Αγαπημένη μου, είμαι καλά. Η Ιταλία είναι μαγευτική' Την επομένη φορά θα έρθουμε εδώ μαζί. Εργάζομαι πολύ. Σε σκέφτομαι πάντα. Αύριο θα σου γράψω περισσότερα. Σε φιλώ». Αν ήταν η Ζοζέ θα της έγραφε: «Ζοζέ, αν ήξερες... Πώς να εκφραστώ για να καταλάβεις; Ζοζέ, η σκέψη σου και μόνο με κάνει να σπαράζω. Ζοζέ, μήπως έκανα λάθος; Μήπως δεν τελείωσαν όλα;» Θα έγραφε οτη Ζοζέ κυριευμένος από μελαγχολία' οι λέξεις θα κυλούσαν ζωντανές και καυτές πάνω στο χαρτί...
[....] Η Ζοζέ, όσο κι αν προσπαθούσε, δεν καταλάβαινε. Την προηγούμενη μέρα είχε λάβει ένα θαυμάσιο γράμμα από τον Μπερνάρ. Υποσχέθηκε να πάει στη Νικόλ. Η Νικόλ είχε παχύνει. Ευχαριστήθηκε όταν είδε τη Ζοζέ, γιατί η Μπεατρίς την τρόμαζε.
- Πάμε μια βόλτα στην εξοχή; πρότεινε η Ζοζέ.
Οδηγούσε άνετα και γρήγορα ένα μεγάλο αυτοκίνητο. Η Νικόλ καθόταν συμμαζεμμένη στο διπλανό κάθισμα. Στη μνήμη της Ζοζέ ερχόταν το γράμμα του Μπερνάρ: «Ζοζέ, σ' αγαπώ κι αυτό είναι τρομερό για μένα. Προσπαθώ να δουλέψω αλλά δεν μπορώ. Η ζωή μου κυλάει σαν ένας αθόρυβος ίλιγγος. Ξέρω ότι δεν μ' αγαπάς. Και γιατί να μ' αγαπήσεις; Στη μοναξιά μαθαίνεις να δέχεσαι τον εαυτό σου όπως είναι...».
μτφ: Γ. Αναστασίου
- Ναι. Κάθε μέρα.
Ήξερε ότι θα της έγραφε κάθε μέρα το ίδιο γράμμα: «Αγαπημένη μου, είμαι καλά. Η Ιταλία είναι μαγευτική' Την επομένη φορά θα έρθουμε εδώ μαζί. Εργάζομαι πολύ. Σε σκέφτομαι πάντα. Αύριο θα σου γράψω περισσότερα. Σε φιλώ». Αν ήταν η Ζοζέ θα της έγραφε: «Ζοζέ, αν ήξερες... Πώς να εκφραστώ για να καταλάβεις; Ζοζέ, η σκέψη σου και μόνο με κάνει να σπαράζω. Ζοζέ, μήπως έκανα λάθος; Μήπως δεν τελείωσαν όλα;» Θα έγραφε οτη Ζοζέ κυριευμένος από μελαγχολία' οι λέξεις θα κυλούσαν ζωντανές και καυτές πάνω στο χαρτί...
[....] Η Ζοζέ, όσο κι αν προσπαθούσε, δεν καταλάβαινε. Την προηγούμενη μέρα είχε λάβει ένα θαυμάσιο γράμμα από τον Μπερνάρ. Υποσχέθηκε να πάει στη Νικόλ. Η Νικόλ είχε παχύνει. Ευχαριστήθηκε όταν είδε τη Ζοζέ, γιατί η Μπεατρίς την τρόμαζε.- Πάμε μια βόλτα στην εξοχή; πρότεινε η Ζοζέ.
Οδηγούσε άνετα και γρήγορα ένα μεγάλο αυτοκίνητο. Η Νικόλ καθόταν συμμαζεμμένη στο διπλανό κάθισμα. Στη μνήμη της Ζοζέ ερχόταν το γράμμα του Μπερνάρ: «Ζοζέ, σ' αγαπώ κι αυτό είναι τρομερό για μένα. Προσπαθώ να δουλέψω αλλά δεν μπορώ. Η ζωή μου κυλάει σαν ένας αθόρυβος ίλιγγος. Ξέρω ότι δεν μ' αγαπάς. Και γιατί να μ' αγαπήσεις; Στη μοναξιά μαθαίνεις να δέχεσαι τον εαυτό σου όπως είναι...».
μτφ: Γ. Αναστασίου
Ετικέτες ΟΙ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ 2
» Δημοσίευση σχολίου