<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d88644137678078798\x26blogName\x3d%CE%B3%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%B1+%CF%83%CE%B5+%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://allilografia.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://allilografia.blogspot.com/\x26vt\x3d-4503636247666117187', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

γράμμα σε χαρτί

"Στην τσέπη του παλτού σου παλιό σουσάμι, φλούδα φυστικιών και το τσαλακωμένο γράμμα μου." - Γιάννης Βαρβέρης
 

Η Βιρτζίνια Γουλφ προς την Έθελ Σμιθ


Ξενοδοχείο Ματζέστικ, Αθήνα Τετάρτη 20 Απριλίου 1932

Λοιπόν θα πρέπει ν' ανεχθείς ένα δυσανάγνωστο καi βιαστικό σημείωμα. Μόλις φτάσαμε. Το Κανάλι είχε κλείσει από τους βράχους, κι έτσι κάναμε το γύρο, που μας πήρε άλλη μια νύχτα. Μέχρι στιγμής όλα πάνε μια χαρά, καλός καιρός, αεράκι. Μια νύχτα στη Βενετία, ύστερα κατεβήκαμε την Αδριατική, στο καράβι ο Βενιζέλος, όλη μέρα χτες περνούσαμε νησιά, άνεση, αέρας, ηρεμία, στο κατάστρωμα διάβαζα Ουέλς, Σαίξπηρ, κι έναν φωνακλά γλάρο που τον λένε Μίντλτον Μάρυ. Ο Ρότζερ και η αδελφή του ταξιδεύουνε δεύτερη• έχει γύρω του ένα σωρό Έλληνες και Εβραίους — το συνηθίζουνε — ο Ρότζερ και η Μάρτζερυ εννοώ• έτσι έχουνε στη διάθεση τους χιλιάδες καλές συμβουλές. Το λευκό είναι εκτυφλωτικό στην Αθήνα, τα γαϊδούρια λυγίζουνε τη ράχη τους φορτωμένα μαύρες τουλίπες και κόκκινες ανεμώνες. Τώρα φοράμε τα καλοκαιρινά μας κι ανεβαίνουμε στην Ακρόπολη. Αύριο θα πάμε στου Γκιόλμαν που μας παρέλαβε από το πλοίο. Θα τους πω για σένα ή θα τους δείξω το βιβλίο σου. Αμφιβάλλω αν θα καταφέρουμε να πάμε στα Μετέωρα. Οι Φράι κλίνουν προς την Κρήτη, το ομορφότερο μέρος της Ελλάδας, καθώς λέγεται. Αλλά πρώτα πρέπει να xτυπήσουμε την ελληνική τέxνη, για την οποία ο Ρότζερ δεν έχει και μεγάλη ιδέα. Εγώ υπερασπίζομαι ακόμα τους ναούς, και θα εκθέσω τα επιxειρήματά μου απόψε — ποτέ δεν ήμασταν τόσο φλύαροι. Α, μαθαίνουμε ελληνικά και να μετράμε λεφτά, κι η Βενετία ήταν θεσπέσια, κωπηλατούσαμε βραδάκι από εκκλησία σε εκκλησία, τα νησιά στο γκρίζο του ελέφαντα με λεκέδες κόκκινο του τριαντάφυλλου, και τα καράβια περνούσαν μες στη νύχτα, κι ένας φάρος που άναβε ξαφνικά καθώς βλέπαμε σινεμά μαζί με τον Βενιζέλο. Μάλιστα — αυτά για την ώρα — ο Λέναρντ πάει στο ταχυδρομείο — κι αυτό είναι σαν ένα και μόνο κούνημα της ανύπαρκτης ουράς του Πανός. Νομίζω ότι θα μείνουμε εδώ για λίγες μέρες.
Β.


Από το βιβλίο Βιρτζίνια Γουλφ, Ελλάδα και Μάης μαζί!
εκδ. ύψιλον, 1983
μτφ: Μαρία Τσάτσου

[το πορτραίτο της Virginia Woolf είναι του Roger Fry (1866-1934)]


Ακόμα:
Βιρτζίνια Γουλφ, στο Ταξιδεύοντας
Βιρτζίνια Γουλφ, στο Χωρίς Άλλη Αναβολή

Ετικέτες

« Home | Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »

» Δημοσίευση σχολίου