ο Φραντς Κάφκα στη Μίλενα Γέσενκα
Τετάρτη βράδυ
Μόνο λίγα λόγια βιαστικά, για τα εγκαίνια της καινούριας μου κατοικίας, βιαστικά γιατί στις δέκα έρχονται οι γονιοί μου από το Φράντσενσμπαντ και στις δώδεκα ο θείος μου απ' το Παρίσι και θέλουν κι οι δυο να πάω να τους παραλάβω' καινούρια κατοικία, γιατί μετακόμισα στο άδειο σπίτι της αδερφής μου, που 'χει πάει στο Μαρίενμπαντ, για να κάνω χώρο στο θείο μου. Αδειανό και μεγάλο σπίτι, ωραίο είναι αυτό, μα ο δρόμος έχει πιο πολύ θόρυβο, δεν μπορώ ωστόσο να παραπονεθώ, η αλλαγή δεν είναι καθόλου κακή. Και θα πρέπει να σου γράψω, Μίλενα, γιατί απ' τα τελευταία μου παραπονιάρικα γράμματα (το χειρότερο το 'σκισα σήμερα το μεσημεράκι από ντροπή' σκέφτομαι πως δεν έχω πάρει ακόμα νέα σου, μα είναι τόσο ανόητο να παραπονιέμαι για το ταχυδρομείο, τι σχέση έχω εγώ με το ταχυδρομείο) θα μπορούσες να πιστέψεις ότι δε σου έχω εμπιστοσύνη, ότι φοβάμαι μη σε χάσω, όχι, δεν είναι που δε σου 'χω εμπιστοσύνη. Θα μπορούσες να είσαι για μένα ό,τι είσαι τώρα αν δεν σου 'χα εμπιστοσύνη; Αυτό που προκαλεί τούτη την εντύπωση είναι η σύντομη σωματική επαφή κι ο απότομος σωματικός xωρισμός (Γιατί ειδικά την Κυριακή; Γιατί ειδικά στις εφτά η ώρα; Γιατί όλα;), όλα αυτά μου θολώνουν λιγάκι το μυαλό. Συγχώρα με! Και δέξου τούτη τη βραδιά, για καληνύxτα, μαζί μ' όλα αυτά, όλα όσα είμαι κι όλα όσα έχω κι όλα όσα είναι τρισευτυxισμένα για ν' αναπαυτούν μέσα σου.
Φ
Μετάφραση: Β. Τομανάς
Από το βιβλίο Γράμματα στη Μίλενα
εκδ. Τζιαμπίρης, Πυραμίδα, 1997
[η εικόνα είναι από εξώφυλλο βιβλίου τουρκικής έκδοσης των επιστολών (turkkitap.de)]
Ετικέτες ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ 3
από καιρό έχω έτοιμο ένα κομμάτι από 'να γράμμα μου για σας, μα δεν μπορώ να το συνεχίσω, ήρθαν κι εδώ και με ξαναβρήκαν τα παλιά μου δεινά, μου επετέθηκαν και μ' έριξαν κατά κάποιον τρόπο κάτω, το κάθετι με κουράζει αφάντασατ, η κάθε γραμμή, όλα όσα γράφω μου φαίνονται εξαιρετικά σε σύγκριση με τις δυνάμεις μου, κι όταν γράφω «εγκάρδιους χαιρετισμούς», οι χαιρετισμοί αυτοί έχουν πραγματικά τη δύναμη να φτάσουν στην πολύβουη, άγρια και γκριζωπή οδό Λ. της πόλης, όπου ούτε εγώ και τίποτα δικό μουδε θα μπορούσαν να πάρουν ανάσα. Έτσι δε θα ξαναγράψω πια τίποτ' άλλο, θα περιμένω να 'ρθουν καλύτεροι ή ακόμα χειρότεροι καιροί και, κατά τα άλλα, εδώ με φροντίζουν με καλοσύνη και με τρυφερότητα , όσο περισσότερο μπορούν να υπάρξουν αυτές οι αρετές πάνω στη γη. Μαθαίνω για τον κόσμο μόνο μέσα από τις εφημερίδες της Πράγας, οι εφημερίδες του Βερολίνου παραείναι για μένα ακριβές, μήπως θα μπορούσατε να μου στέλνετε αραιά και πού κανένα απόκομμα απ' τη Νάροντι Λίστι με τον τρόπο που μου έδινε κάποτε τόση χαρά; Η διεύθυνση μου ε΄και μερικές εβδομάδες είναι η εξής: Στέγκλιτς, Γκρούνεβαλντ Στάσε 13, στου κυρίου Ζάοφερτ. Και τώρα τους «πιο εγκάρδιους χαιρετισμούς» μου, τι πειράζει αν πέσουνστην πόρτα του κήπου, ίσως έτσι ν΄αποκτήσουν μεγαλύτερη δύναμη.
Δικός σας Κ
Το τελευταίο γράμμα του βιβλίου.
να περιμένω και προτάσεις για νέες αναρτήσεις;
Τόσα βιβλία σου να μην τα χαρούμε κι εδώ ως προτάσεις;
Καλά, δεν είναι και τόσα πολλά τα βιβλία μου και κυρίως δεν είναι όλα συγκεντρωμένα σε ένα σπίτι. Άλλα στο πατρικό μου, άλλα στο σπίτι που ζω... Αυτό ως απόδειξη της αρχειοθετικής (για να μην πω οργανωτικής...) μου ανεπάρκειας:-)
Αφού βρισκόμαστε, όμως, στο Γράμμα σε χαρτί μία πρώτη πρόταση θα μπορούσε να είναι η αλληλογραφία μεταξύ της Άννας Καριένινα και της Κόμισσας Λίντιγια Ιβάνοβα. Από την Άννα Καριένινα των εκδόσεων Γκοβόστη, 1991 σε μετάφραση Κοραλίας Μακρή. Η εν λόγω μετάφραση αποδίδει στα ελληνικά το επώνυμο της ηρωίδας ως Καριένινα και όχι ως Καρένινα, όπως είναι γνωστό από τη μετάφραση του Άρη Αλεξάνδρου.
Τα χριστιανικά αισθήματα που πλημμυρίζουν την ψυχή σας μου δίνουν, όπως αισθάνομαι, την ασυγχώρητη τόλμη να σας γράφω. Είμαι πολύ δυστυχισμένη για το χωρισμό με το παιδί μου. Ικετεύω να το δω μια φορά προτού φύγω. Συγχωρήστε με που σας υπενθυμίζω την ύπαρξή μου. Απευθύνομαι σ’ εσάς κι όχι στον Αλιεξέι Αλιεξάντροβιτς, μόνο και μόνο γιατί δε θέλω να ενοχλήσω τον μεγαλόψυχο άνθρωπο με τη θύμησή μου. Επειδή ξέρω τη φιλία σας για κείνον, φαντάζομαι πως θα με κατανοήσετε: θα στείλετε τον Σεριόζα να με βρει ή θα πάω εγώ μιαν ορισμένη ώρα σπίτι ή θα με ειδοποιήσετε πού και πότε μπορώ να τον δω έξω απ’ το σπίτι; Άρνηση δε φοβάμαι, ξέροντας τη μεγαλοψυχία του ανθρώπου, απ’ το οποίο εξαρτάται αυτό. Ειν’ αδύνατο να φανταστείτε τη δίψα που με καίει για να δω το παιδί μου και για τούτο, ειν’ επίσης αδύνατο να φανταστείτε και την ευγνωμοσύνη που θα σας οφείλω για τη βοήθειά σας σε τούτη την περίπτωση.
Άννα
***
Αξιότιμη κυρία,
Μια συνάντηση με το παιδί σας μπορεί να προκαλέσει από μέρους του διάφορες ερωτήσεις στις οποίες δε θα’ ναι δυνατό να δοθεί απάντηση, χωρίς να εμβάλει στην ψυχή του το πνεύμα της κατάκρισης, για το πρόσωπο που πρέπει να παραμείνει ιερό γι’ αυτό, και για τούτο σας παρακαλώ να κατανοήσετε την άρνηση του άνδρα σας, με το πνεύμα της χριστιανικής αγάπης. Δέομαι εις τον Ύψιστον να σας χαρίζει το έλεός Του.
Κόμισσα Λίντιγια
υ.γ.
Μεγάλο πρόβλημα η οργάνωση. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειές μου, η ακαταστασία είναι πια μόνιμη κατάσταση. Το μόνο που καταφέρνω να διατηρώ κάπως είναι η τοποθέτησή τους αναλόγως της θεματολογίας τους. Αλλά ακόμα κι έτσι, είναι λαχείο να βρώ κάποιο συγκεκριμένο βιβλίο την ώρα που το χρειάζομαι. Όταν όμως ψάχνω για κάποιο άλλο, είναι πάντα μπροστά μου - (τόση γκαντεμιά).
:-)
» Δημοσίευση σχολίου