<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d88644137678078798\x26blogName\x3d%CE%B3%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%B1+%CF%83%CE%B5+%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://allilografia.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://allilografia.blogspot.com/\x26vt\x3d-4503636247666117187', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

γράμμα σε χαρτί

"Στην τσέπη του παλτού σου παλιό σουσάμι, φλούδα φυστικιών και το τσαλακωμένο γράμμα μου." - Γιάννης Βαρβέρης
 

ο Γιώργος Σεφέρης στον Αδαμάντιο Διαμαντή

29 Νοε 2010


Légation de Grèce [Βηρυτός]
12 Μαρτίου ‘54
Αγαπητέ μου Διαμαντή,

Τώρα ο Κάλχας σου μέσα στο πλαίσιό του, ίδιο μ’ εκείνο που είχα κάνει κάποτε για ένα σχέδιο του Θεόφιλου, αψηλός, αρχαϊκός και στερεός, με κοιτάζει κάπου-κάπου και μου θυμίζει πως υπάρχει ακόμα άνθρωπος στον κόσμο. Να είσαι καλά’ μας έδωσες μεγάλη χαρά στην γυναίκα μου και σ’ εμένα. Στο μικρό διάστημα που έμεινα στην Κύπρο, άρχισαν πολλά πράγματα και νομίζω θα με κυνηγούν αδυσώπητα ως που να πάρουν μορφή. Παραξενεύομαι όταν το συλλογίζομαι. Η Κύπρος πλάτυνε το αίσθημα που είχα για την Ελλάδα. Κάποτε λέω πως μπορεί να με πήρε για ψυχοπαίδι της. Θα ‘πρεπε να κουβεντιάσουμε με ησυχία για όλα αυτά: το καλοκαίρι, αν μας αξιώσει ο θεός να ξανάρθουμε, ή νωρίτερα αν μπορέσετε να το σκάσετε για λίγες μέρες από το Παγκύπριο και να ‘ρθείτε ως εμάς. Το δωμάτιό σας, σας περιμένει.

Την περασμένη Κυριακή μού ήρθαν ακόμα δύο κολόκες. Τώρα έχω πέντε πλουμισμένες και δύο πισσωμένες. Και θέλω να γράψω ένα βιβλίο ποιημάτων που θα λέγεται Κολόκες, στο πείσμα των πρωτευουσιάνων. Ο μπελάς είναι ότι δεν απομένει και για μένα πολύς καιρός – να, και τώρα πρέπει να φύγω. Αλλά ο θεός είναι μεγάλος.

Πολλά χαιρετίσματα στην Κυρία Διαμαντή.

Γεια χαρά,
Γιώργος Σεφέρης


Από την λέξη - τχ.36, Ιούλιος '84


Aκόμα:
- ο Γιώργος Σεφέρης, στα Αυτοβιογραφικά
- ποιήματα για τον Γιώργο Σεφέρη, στο μετά τιμής

- για τον Αδαμάντιο Διαμαντή, στο MyKypros.com

Ετικέτες

Λεοπόλντ φον Ζάχερ-Μαζόχ: Ο έρωτας του Πλάτωνα

23 Νοε 2010


2 Ιουνίου
Αγαπημένη μητέρα,
Φοβάσαι μην υποφέρω υπέρμετρα και άσκοπα. Σκέφτομαι μονάχα εσένα κι είμαι ήρεμος. Τώρα νιώθω ευτυχισμένος που είμαι ιδεαλιστής, αυτό με βοηθάει. Δεν υπάρχουν ιδανικά, αυτό το ξέρω καλύτερα από τον καθένα, όμως υπάρχουν άνθρωποι που τα κουβαλούν βαθιά μέσα τους και που βρίσκουν την ευτυχία τους σε αυτό το πανάγιο αγαθό. Ναι, μητέρα μου, είμαι ήρεμος, και μάλιστα χαρούμενος.

Και κατέληξα στο συμπέρασμα πως όλος ο ιδεαλισμός και όλη η ποίηση βρίσκονται μέσα στον άντρα, και πως, αντιθέτως, η γυναίκα είναι η προσωποποίηση του πεζού' το ενδιαφέρον της για την επιστήμη, την τέχνη ή τις δημόσιες υποθέσεις, όλα αυτά δεν είναι παρά υποκρισία και ματαιοδοξία.

Όντας μια φύση καθαρά αισθησιακή, αυτό που απαιτεί βασικά από τον άντρα είναι να την αγαπήσει αισθησιακά, διαισθάνεται την ανωτερότητα του πνεύματος, της ψυχής, του χαρακτήρα του άντρα και νιώθει πως πρέπει - σε αντιστάθμισμα - να τον υποτάξει σαρκικά. Νιώθει ταπεινωμένη, βαθιά πληγωμένη όταν ο άντρας την αντιμετωπίζει με ψυχραιμία και λογική, όταν δεν την ποθεί' είναι ευτυχής μονάχα όταν καταφέρει να τον αποστερήσει από εκείνο με το οποίο την ξεπερνά: τη λογική.

Εξ ου η ξαφνική, σχεδόν στοιχειακή έλξη των δύο αντιθέτων, εξ ου επίσης και η εξίσου απότομη απώθηση.

Ποτέ μου δεν είχα αυταπάτες σχετικά με αυτού του είδους τον έρωτα, αλλά χρειαζόμουν και την απτή απόδειξη πως η γυναίκα είναι ανίκανη τόσο για πνευματικό έρωτα όσο και να παραμείνει πιστή μες στα πλαίσια του σαρκικού έρωτα.

Τι άλλο μας μένει, λοιπόν, πέρα από τη φιλία, τη γνήσια ανδρική φιλία; Να, έτσι καταλαβαίνω το Συμπόσιο του Πλάτωνα. Αλλά μου μένουν ακόμα και πολλά άλλα: έχω εσένα, έχω τον πατέρα μου, τα αδέλφια μου, έχω τον φίλο μου τον Σούστερ και τη μαύρη φίλη μου. Σε μερικές μέρες θα μου δώσουν άδεια και θα έρθω σπίτι κοντά σου, κοντά τους: χαιρέτησε εκ μέρους μου όλες τις χελιδονοφωλιές της στέγης μας κι όλους τους αραχνοϊστούς.

Ο πιστός γιος σου,
Χένρικ.

Leopold Ritter von Sacher-Masoch



Από το βιβλίο Ο έρωτας του Πλάτωνα
εκδ. Αστάρτη, 2008
Μετάφραση: Στέφανος Πάικ

(εικόνα: gutenberg.spiegel.de)

Ετικέτες

Μελίχ Τζεβντέτ Αντάι: Γράμμα από πεθαμένο φίλο

17 Νοε 2010


Ζώ όπως πάντα
Στριφογυρίζω, συλλογιέμαι.
Μόνο που μπαίνω χωρίς εισιτήριο στο τραίνο, στο βαπόρι,
Δίχως παζαρέματα ψωνίζω
Τις νύχτες είμαι σπίτι μου, ραχάτι δε μου λείπει
(Να μπορούσα ν' άνοιγα το παράθυρο σα με πιάνει πλήξη)
Αχ... πώς θέλω, πότε πότε, να ξύσω το κεφάλι μου
Λουλούδια να κόψω, κάποιο χέρι να σφίξω.

Melih Cevdet Anday


Από την Ανθολογία Τουρκικής Προοδευτικής Ποίησης
εκδ. αλφειός, 1981
Μετάφραση: Έρμος Αργαίος

(εικόνα: izmirdesanat.org)

Ετικέτες

Πινακοθήκη ~ Orson Byron Lowell (1871-1956)

11 Νοε 2010

6Two Victorian women, and a man reading letter6


(story illustration)

Ετικέτες

Λερουά Τζονς: Πρόλογος σ' ένα γράμμα αυτοκτονίας σε είκοσι τόμους

5 Νοε 2010


Μετά από λίγο, θα 'χω συνηθίσει στον τρόπο που
ανοίγει η γη και με τυλίγει
Κάθε φορά που βγάζω περίπατο το σκύλο
Ή στην πλατύγυρη γελοία μουσική που τη γεννάει ο άνεμος
Σαν τρέχω κυνηγώντας ένα λεωφορείο —

Τα πράγματα έτσι έφτασαν εκεί.

Και τώρα, κάθε νύχτα μετρώ τ' άστρα,
Και κάθε νύχτα, φτάνω στον ίδιο αριθμό.
Κι όταν αυτά δε θέλουν να βγουν για να μη μετρηθούν
Μετρώ τις τρύπες που αφήνουν.

Κανένας πια δεν τραγουδάει.

Κι ύστερα, χτες το βράδυ, ανέβηκα στις μύτες των ποδιών μου
Στην κάμαρα της κόρης μου και την ακούω
Με κάποιον να μιλά, και όταν άνοιξα
Την πόρτα, δεν ήτανε κανένας...
Ήταν μονάχα αυτή γονατισμένη
Και κύτταζε τα σταυρωμένα χέρια της.

LeRoi Jones (Amiri Baraka)
Μετάφραση: Ρίτα Μπούμη-Παπά


Από την παγκόσμια ανθολογία νέγρικης ποίησης "ο μαύρος αδελφός"
εκδ. τύμφη, 1972


(φωτογραφία: alloveralbany.com)

Ακόμα:
o LeRoi Jones, στo μετά τιμής


[σημείωση: η απόδοση του ονόματος του ποιητή στην ελληνική γραφή είναι της ανθολόγου-μεταφράστριας]

Ετικέτες