Καίσαρ Μόρο: Γράμματα
(απόσπασμα)
Σ' αγαπώ με τη μεγάλη σκληρότητά σου, γιατί έρχεσαι
στον ύπνο μου και με σηκώνεις σαν ένας θεός, σαν
ένας αυθεντικός θεός, σαν ο μοναδικός θεός, με την αδικία
των θεών, ολόμαυρος θεός νυκτερινός, όλος λιθάρι αψιδιανό
με το κεφάλι σου αδάμαντα, σαν άγριο άλογο με τ' άγρια
χέρια σου και τα χρυσά πόδια σου που συγκρατούν
το μελαμψό σώμα σου, με σέρνεις και με εκσφενδονίζεις
στη θάλασσα των μαρτυρίων και των υποθέσεων.
Τίποτα δεν υπάρχει πέρα από σένα, μόνο η σιωπή
και το κενό. Αλλά εσύ είσαι το κενό και η νύχτα,
ο αγέρας και το νερό όπου πίνω το σιωπηλό δηλητήριο
και το ηφαίστειο που έπεσα μέσα του πριν από καιρό,
αιώνες πριν γεννηθώ, για να με σέρνεις από τα μαλλιά
στο θάνατό μου.
... ... ...
César Moro (Alfredo Quíspez Asín)
Μετάφραση: Ρήγας Καππάτος
Από το βιβλίο Γενική Ανθολογία Σύγχρονης
Λατινοαμερικανικής ποίησης 1892-1975
εκδ. Εκάτη, 2011
(πρωτ. φωτογραφία: revistadelauniversidad.unam.mx)
Ετικέτες ΠΟΙΗΜΑΤΑ 5
» Δημοσίευση σχολίου