Ε.Μ. Φόρστερ: Ο δρόμος από τον Κολωνό
«Τι εννοεί; μα τι εννοεί επιτέλους;», ψιθύρισε αυτός βλέποντας το αμάξι να κατηφορίζει την πλαγιά. «Τι κακό έχει κάνει; Τι τρέχει, εδώ που τα λέμε; Οι ξενοδόχοι πάντα τσακώνονται μεταξύ τους: δεν είναι δική μας δουλειά». Έφαγε σιωπηλός ένα καλό δείπνο. Ο νους του στράφηκε στη συνέχεια αλλού, όταν ήρθε η αλληλογραφία του από το ταχυδρομείο.
«Αγαπητέ μου Έντουιν, σου γράφω με πολύ μεγάλο δισταγμό και ξέρω πως θα με πιστέψεις, όταν σου πω ότι δε γράφω από περιέργεια. Ζητώ μονάχα μια απάντηση σ' ένα απλό ερώτημα. Έχεις αρραβωνιαστεί τη μις Ράμπυ ναι ή όχι; Τα ήθη έχουν αλλάξει από τότε που ήμουν νέα. Παρ' όλα αυτά όμως, ένας αρραβώνας είναι πάντα αρραβώνας και θα 'πρεπε ν' αναγγέλεται αμέσως για να μη βρεθεί καμιά πλευρά εκτεθημένη. Αν και η υγεία σου έχει φθαρεί κι έχεις εγκαταλείψει το επάγγελμά σου, είσαι ακόμα σε θέση να προασπίσεις την οικογενειακή σου τιμή».
«Ξεμωράματα!», αναφώνησε ο συνταγματάρχης Λέυλαντ. Η γνωριμία του με τη μις Ράμπυ είχε ακονίσει την οξυδέρκειά του. Κατάλαβε αμέσως ότι το σημείο αυτό της επιστολής της αδελφής του δεν ήταν παρά μια αυτόματη συμβατικότητα. Η ανάγνωσή της δεν τον συγκίνησε παραπάνω απ' ό,τι τον είχε συγκινήσει η γραφή.
«Όσο για την υπηρέτρια που ανάφεραν οι Μπάννον, αυτή δεν είναι συνοδός — είναι στάχτη απλώς για τα μάτια του κόσμου. Δε λέω λέξη εναντίον τής μις Ράμπυ, της οποίας πάντα διαβάζουμε τα βιβλία. Οι άνθρωποι των γραμμάτων δεν είναι ποτέ πρακτικοί και πιστεύουμε πως αυτή δεν καταλαβαίνει. Μπορεί να μην τη θεωρώ τη σωστή γυναίκα για σένα, μα αυτή είναι άλλη υπόθεση.
«Τα μικρά μου, που όλα σε χαιρετούν (το ίδιο και ο Λάιονελ), είναι για την ώρα μια σκέτη χαρά. Το μόνο που μας ανησυχεί είναι το μέλλον, που θα πρέπει ν' αντιμετωπιστούν τα εξουθενωτικά έξοδα για την καλή τους ανατροφή.
Με αγάπη Νέλλη».
Πώς μπορούσε να τους εξηγήσει την ιδιαίτερη χάρη της σχέσης του με τη μις Ράμπυ; Ποτέ δεν είχε γίνει λόγος για γάμο και πιθανώς δε θα γινόταν ποτέ λόγος για αγάπη. Αν, αντί να συναντούνται συχνά, έφταναν στο σημείο να βλέπονται συνέχεια, θα ήταν σα σύντροφοι συνετοί, που είχαν την πείρα της ζωής κι όχι σαν εγωιστικοί εραστές, που λαχταρούν ένα απέραντο πάθος που δεν είχαν δικαίωμα να το απαιτούν ούτε τη δυνατότητα να προσφέρουν
Ε.M. Forster
μτφ: Νέλλη Ανδρικοπούλου
από το βιβλίο Ο δρόμος από τον Κολωνό
Εκδόσεις: Ερμείας, 1994
Ακόμα:
- o Edward Morgan Forster στο ταξιδεύοντας
Ετικέτες ΟΙ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ 3
» Δημοσίευση σχολίου