ο Γιώργος Κατσίμπαλης προς τον Γιώργο Σεφέρη
Μέθανα, Δευτέρα 3 Αυγούστου 1931
Γιώργο αγαπητέ,
Προτού ακόμα φύγω από την Αθήνα με βασάνιζε - όπως ίσως θυμάσαι - η ιδέα της ρίμας για τα Μέθανα. Έβρισκα μονάχα τρεις: Μέθανα - Πέθανα - Μέθα να (ας πούμε) να ξεχάσεις. Αν πετύχαινα και μια τέταρτη, θα σου έγραφα ένα σονέτο αναμνηστικό και... καλοτάξιδο. Αλλά κι έτσι, πραγματοποίησα την πρώτη από τις παραπάνω μ' έναν τρόπο ολότελα απροσδόκητο και κεραυνοβόλο. Δεν είχα καλά - καλά ξεμπαρκάρει και πέφτω απάνω στο μοιραίο άνθρωπο, που βρέθηκε να ξέρει το καλύτερο καπελιό, την πιο φίνα (δήθεν) ρετσίνα, τους διαλεχτότερους μεζέδες, κι είχε κιόλας σε καρτέρι ένα χταπόδι (ψυχή μου!) κρασάτο, μια σκορδαλιά μελιτζάνες (μπαρούτ τζάνουμ!) κι άλλα. Αποτέλεσμα: παρακάθησα στο τραπέζι του κ. Αντιπροέδρου το βράδι σουρωμένος στα καλά. Έτσι την ξακολούθησα και χτες. Έτσι - αμφιβάλλεις; - και σήμερα, κι αύριο, κι ο Θεός να βάλει το χέρι του!
Την παραμονή του μισεμού μου βρήκα τον Παγώνη και του έδωσα το γράμμα σου του Παλαμά, που ανέλαβε να το αφήσει σπίτι σου με τα ίδια του τα χέρια. Το έλαβες; Ευκαιρία καλή δόθηκε χτες το απόγευμα και το διάβασα στου προϊσταμένου σου. Του έκαμε - όπως το πρόβλεπα - εξαιρετικήν εντύπωση και σάμπως να τον κλόνισε στις πρώτες πεποιθήσεις του. Με ρώτησε πότε φεύγεις. Του αποκρίθηκα το Σάββατο. Και πρόστεσε: «Yποθέτω πως θα 'ρθει να μ' αποχαιρετήσει προτού φύγει». Φρόντισε, το λοιπόν, σε παρακαλώ να συμμορφωθείς, χ ω ρ ί ς ά λ λ ο, μ' αυτή του την επιθυμία που ίσως να 'ναι κι υποχρέωση από μέρους σου. Δεν ξέρω.
Την Παρασκευή το βράδι έφαγα με το Βάρναλη. Σαν αναπότρεπτη συνέπεια επιθεωρήσαμε ύστερα όσα λαϊκά «σπίτια» έτυχε και δεν έτυχε να ξέρουμε. Τα «Μονοκοτυλήδονα» τα είχε στο στόμα του κι είναι κατενθουσιασμένος μ' όσα δικά σου έτυχε ν' ακούσει - γιατί το βιβλίο σου δεν το 'λαβε κι έχει πικρά παράπονα μαζί σου. Επίμενα πως του το 'στειλες. Συμπέρανε τότε πως χάθηκε και σε θερμποπαρακαλεί να του στείλεις έν' άλλο, στο σπίτι του τούτη τη φορά κι όχι στην Εγκυκλοπαίδεια όπου θα του το ξανασουφρώσουν. Είναι: οδός Ζαλοκώστα 9. Κι εγώ νομίζω πως είναι δίκαιο να του το ξαναστείλεις, και μη λυπηθείς το αντίτυπο, γιατί ο Βάρναλης είναι φίλος καλός και τ ί μ ι ο ς άνθρωπος.
Στη «Νέα Εστία» είδα τη συνέχεια της φωτιάς που άναψες: Ο Παράσχος απαντάει στον Άγρα, κι ένας Βαφόπουλος (ποιητής με κάποιο ενδιαφέρον) από τη Σαλονίκη, επεμβαίνει στη συζήτηση υποστηρίζοντας - πολύ σωστά - τη Βαλερική «Φοινικιά» του Παλαμά, ύ σ τ ε ρ α όμως από το δικό μου σημείωμα - πάνε δυο χρόνια - στη «Semaine Egyptienne». Αλλά δεν τελειώνουν εδώ τα πράγματα. Προτού φύγω έδωσα του Άγρα το γνωστό σου μετάφρασμά μου του Bradley μ' ένα σημείωμα, και δημοσιεύεται στο ερχόμενο τεύχος της «Νέας Εστίας» της 15 Αυγούστου. Στο γυρισμό μου ελπίζω να πλασάρω και το γράμμα του Παλ[αμά]. Ύστερα έχουμε και τη μελέτη του Καραντώνη, την «Πυθία» του Ταμπάκη, και τράβα κορδέλλα... Θ' απασχολήσουμε τη βαθυστόχαστη νεοελλ[ηνική] κριτική ολόκληρη τη χρονιά. Εχτός αν τη μουρλάνουμε στ' αναμεταξύ!... Για να κάνουμε όμως a clean job of it ανάγκη πάσα να βγει και το «Propos sur la Poésie» του Valéry. Σε σένα ανήκει να το μεταφράσεις όταν πας στη Λόντρα και να μου το στείλεις για τα περαιτέρω. Γράψε μου αν πήρες το γράμμα μου.
Σε φιλώ
Γ ι ώ ρ γ ο ς
Από την Νέα Εστία, τχ.1278
1η Οκτωβρίου, 1980
(αρχείο ΕΚΕΒΙ)
(πρωτότυπη φωτογραφία: Το Βήμα - από αρχείο ΜΙΕΤ)
Ετικέτες ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ 5
» Δημοσίευση σχολίου